teorii poznania
Encyklopedia PWN
teoria poznania głoszona przez Empedoklesa;
zbiorcza nazwa obejmująca koncepcje społeczeństwa, kultury i historii stworzone w 3 ostatnich dziesięcioleciach XX w. przez takich autorów, jak: Z. Bauman, J. Baudrillard, M. Foucault, D. Harley, F. Jameson, J. Kristeva, J.-F. Lyotard.
filoz. w materialistycznych teoriach poznania stanowisko głoszące, że poznanie ludzkie jest subiektywnym odbiciem (odwzorowaniem) w świadomości człowieka obiektywnie istniejącej rzeczywistości.
genet. teoria, wg której jednostki dziedziczności (geny) mają charakter materialny i znajdują się w chromosomach;
Platon, właśc. Arystokles, gr. Plátōn, Aristoklḗs, łac. Plato, Aristocles, ur. ok. 427, prawdopodobnie w Atenach (wg niektórych świadectw na wyspie Eginie), zm. 347 p.n.e., Ateny,
jeden z najsłynniejszych filozofów starożytnych Grecji; uczeń Sokratesa i nauczyciel Arystotelesa, założyciel Akademii Platońskiej.
